W roku 1960 w hrabstwie Devonshire, w Anglii Pani Beryl Cox, miłośniczka kotów, zobaczyła po raz pierwszy na terenie nieczynnej kopalni cynku dziwnego kocura o pofalowanej sierści. Po jakimś czasie jedna z kotek urodziła kocięta. W miocie tym był dymny kocurek z kędzierzawym futerkiem Kirlee. Wyrósł na kocura o interesującym wyglądzie i psim charakterze (chodził na smyczy, machał ogonem). W miotach Kirlee i kotek domowych zdarzały się kotki z kręconym futerkiem. Kocura skojarzono z jego własną kędzierzawą córką i to był początek nowej rasy Devon Rex. Koty te krzyżowano jeszcze z kotami burmańskimi i brytyjskimi celem rozszerzenia materiału hodowlanego. Od 1965 r. koty Devon Rex zaczęły się pokazywać na angielskich wystawach kotów, a w 1967 roku zostały uznane jako odrębna rasa przez organizację felinologiczną GCCF.

 

Charakterystyczna sylwetka i oryginalna twarz nadaje reksom dewońskim niecodzienny wygląd. Mają szerokie policzki i krótką kufę. Duże i nisko uszy, bardzo krótki nos, wyraźnie zaokrąglone, duże owalne, piękne oczy - to ich cechy charakterystyczne. Broda Devona jest wyraźnie zarysowana a poduszeczki wąsów wydatne. Wąsy są podkręcone i często króciutkie. Ich ciało jest średniej długości, smukłe i muskularne, z szeroką klatką piersiową. Łapy są długie, przy czym tylne są dłuższe od przednich, a stopy małe i owalne. Ogon Devona jest długi, pokryty obficie futrem, ale nie jest puszysty.Jakość futra jest ważną cechą tych kotów. Szata rozwija się w pełni po dwóch latach. Nie wymaga żadnych skomplikowanych zabiegów pielęgnacyjnych.

PRAWIE NIE LINIEJE.
Ich futro jest krótkie, delikatne, miękkie i falowane. Szata kociąt jest mniej obfita, niż kotów dorosłych, czasem wręcz jej nie ma, lub przypomina meszek. Nie jest to u młodych wadą. Pielęgnacja futra to: głaskanie, oraz użycie jedwabistej szmatki. Należy je jednak kąpać najlepiej co trzy - cztery tygodnie i czyścić regularnie uszy.